Hallo allemaal,

Daar zijn we weer eens met een nieuw verhaal. Super leuk hoe zeer veel mensen ons via de site en mail volgen. Erg leuk om iets van het thuisfront te horen.Iedereen super bedankt hiervoor.

We waren op Langkawi gebleven. Dit was een super mooi eiland waar we een simpel hutje direct aan het strand hadden. Hier hebben we het een paar dagen volgehouden voordat we naar Medan op Sumatra gevlogen zijn. Medan is echt een stinkstad. Er is niks te doen, maar we zijn hier dan ook alleen om een paar binnenlandse vluchten te boeken en daarna snel weer verder.Vliegen is hier net zo duur als overig vervoer, alleen tig keer sneller. De wegen op Sumatra zijn erg slecht en je wilt dan geen 15 uur in een bus zitten als het ook in 1 uur in een vliegtuig kan. Nadat we de tickets eenmaal hadden (deze moesten op 1 of andere manier uit Jakarta komen) konden we een dag later naar Bukit Lawang, de woonomgeving van de orang-oetangs gaan. Aangezien de buschauffeurs eerst leren toeteren voordat ze leren rijden gingen we al toeterend en met karaoke in de bus onderweg. Roken mag hier ook overal (dus ook in de bus) en muzikanten mogen ook hun (valse) melodietje in de bus komen spelen. Toch is dat wel lachen hoor! Na 2,5 uur en 90 km afgelegd te hebben kwamen we in Bukit Lawang aan. Een leuk dorpje langse een rivier en direct in de bush. Hier hebben ze een opvangcentrum voor orang-oetangs. Als ze zelfstandig genoeg zijn, laten ze ze weer vrij en geven ze 2x per dag op een platform in het oerwoud extra fruit aan diegenen die dat willen/nodig hebben. Hier zijn we dus naar toe gegaan maar aangezien het fruitseizoen is, kwamen er 0 orang-oetangs om extra voer. Helaas. Dan maar de volgende dag 3 uur het oerwoud in met een gids. En ja hoor, 3 orang-oetangs gezien. Ze zaten boven in de bomen. Toen Rutger foto's probeerde te maken, kreeg hij nog bijna een ' Orang-oetang-douche' . Een w.c. hebben ze blijkbaar niet in de bomen. Maar goed, niet nat geworden enuiteindelijk kwam er 1 naar beneden. Ze lokten hem met fruit, dus dat is eigenlijk niet goed, maar de beesten zijn dit ook wel weer een beetje gewend. Verder nog verschillende apen gezien en door een rubberplantage gelopen.

De volgende dag op naar Berastagi, een dorpje in de Hooglanden van Sumatra. Met openbaar vervoer op weg. Eerst een brommertaxi, daarna een minivan, vervolgens een chickenbus (erg lokaal openbaar vervoer) om uiteindelijk de plaats van bestemming te bereiken. Leuk hotelletje waar we nog engels hebben gesproken met een paar Indonesische studenten die engels leerden. Ze waren erg verlegen en hun lerares was meer aan het woord, dus of ze er echt iets aan hadden, weten we niet maar het was wel leuk. De volgende dag een ' prive-tour' geboekt. Normaal is er plaats voor 6 maar we waren maar met z'n tweeen. Een traditioneel Batak (stam) dorp enBatakhuis bezocht. Ze leven met 6families in 1 zo'n huis. Ongelooflijk. Verder nog langs een waterval en een paleis om uiteindelijknaar Samosir te gaan. Dit is een eiland in het Tobameer.

Weslapen in het kleine dorpje TukTuk waarwe een super kamer boeken met uitzicht op het meer. De eigenaar is Nederlands en heeft hier een erg mooie accommodatie neer gezet. Compleet met bloemen, planten, moestuin en een visvijver. Helemaal geweldig.We proberen hier voor de 3e keer onze tickets te herbevestigen. Dit laten we door een Indonesische man doen en onze 2e vlucht is gewoon een dag vervroeg. Goed dat we nog maar even hebben gebeld. Lang leve Skype (waar we zeer goedkoop over de hele wereld mee kunnen bellen). Even kijken hoe alles zal gaan met de vluchten maar komt wel goed. We hebben ook nog een brommertje gehuurd en zijn in 6,5 uur het hele eiland over getuft. De helft van de weg bestond uit putten en gaten, dus het ging niet overal even snel. Op de brommer zijn we een echte attractie, alle schoolkinderen zwaaien naar je en je hoort de hele tijd niets anders dan ' hello mister'. Ook nog een lekker achterband gehad. We hadden weer mazzel, want binnen 500 meter was er een brommerreparateur die voor een slordige € 2.10 en binnen 15 minuten een nieuwe binnenband monteerde. Aan het eind van de dag allebei een zere kont maar wel heel veel gezien.

De volgende dag na een fruitontbijt te hebben gekregen, weer terug naar Medan. Het ticket is geregeld alleen moest er nog een sticker op en de stickermachine was kapot!!! Uiteindelijk komt het altijd allemaal goed maar soms denk je wel eens... waarom kunnen ze het niet eens in 1 keer goed doen? Uiteindelijk vliegen we dus naar Padang waarna we meteen doorgaan naar Bukkitingi. Hier staan tig moskeeen en aangezien het Ramadan is (een hele maand van 21-08 t/m 22-09) komt er altijd wel uit 1 moskee een geluid. Af en toe om gek van te worden. Om 3.00 uur 's nachts is het de wake-up call, zodat de moslims eten kunnen gaan klaarmaken en dan kunnen opeten voor zonsopgang. Wel bijzonder om zo mee te maken. Verder is Joelle alweer een tijdje niet fit, dus maar even aan de antibiotica (3 pillen in totaal) en dan was alles weer oke. Aangezien ze aan de receptie dachten dat Louws een Indonesische naam is, kregen wij ook een wake-up call om 3.00 uur 's nachts. Moet kunnen, haha!!! Volgende dagen 2 leuke dagtochten gemaakt door supermooie omgeving. Koffie, rijst, kaneel- en cacao plantages en mooie Minangkabau (stam) paleizen gezien. 2e dag met een kerel die in het hotel werkt meegegaan. Erg aardige kerel die het ook echt leuk vond om toeristen de omgeving te laten zien. Nog naar een Rafflesia wezen kijken. Dit is een parasiet/bloem die alleen in Sumatra en op Kalimantan groeit. Kan een meter breed worden. Deze zat helaas nog in de knop.

De volgende dag naar Jakarta gevlogen. Daar aangekomen een taxi gepakt naar Bogor. De chauffeur zei dat het ongeveer 100.000 zou gaan kosten (iets meer dan de bus). Wij erin. Zitten we 5 minuten in de taxi, zegt hij dat het toch wel zo'n 190.000 gaat kosten. Wij al kwaad aan het worden, maar toch maar door laten rijden. Uiteindelijk kon hij ons gekozen hotel ook niet vinden (dit was ook failliet, dus dat kan). Uiteindelijk 250.000 (€ 17.50 voor 1,5 uur= heel duur voor hier)betaald, uitgestapt en nog maar even uitgelegd dat het zo dus niet werkt. Maar ja, hij had zijn ritje natuurlijk weer verdiend en deed natuurlijk alsof hij ons niet snapte. We waren echt super pissig. Maar waren er wel ingetrapt. Ja dat gebeurt gewoon af en toe. Zo erg is het niet. Stonden we daar, midden in een stad 's avonds, dus ja. Kwam er toevallig een kerel langs die in een ander hotel werkte waar we wilden gaan kijken. Dus eerst weer in een overvol minibusje naar het hotel gereden om daar uiteindelijk maar te blijven. Je begrijpt, dat we het even gehad hadden. De receptionist van dat hotel zei: ' oh ja, er is ook nog een aardbevinkje geweest, 7.3 op schaal van Richter, maar valt wel mee hoor' . Bleek dus helemaal niet mee te vallen, veel gebouwen kapot in Bandung (waar we naar toe wilden) en best veel slachtoffers. Kun je maar beter door een taxichauffeur een keer genaaid worden toch? Dus uiteindelijk maar weer een vlucht geboekt om de volgende dag naar Yogjakarta te vliegen. Bogor valt erg tegen, iedereen liep tegen je aan te zeiken en bekeek ons alsof we van een andere planeet kwamen. We kwamen hier eigenlijk voor de botanische tuin, schijnt 1 van de mooiste van de wereld te zijn maar dit valt helaas ook best tegen. We waren dus erg blij dat we daar weg konden.

In Yogjakarta hebben ze vaker een toerist gezien, het is meteen leuk en we hebben een leuk hotelletje. Volgende dag een brommer gehuurd om naar de Hindutempel Prambanan te gaan. Het is erg mooi alleen jammer dat ze nogal flink in de steigers staan. 's Avonds daar gebleven voor een traditionele dansvoorstelling. Volgende dag op naar de Borobodur, het grootste Boedistische tempelcomplex ter wereld. 42 km op de brommer maar we komen er! De tempel is helemaal gerenoveerd en erg mooi. Ook nog op de foto gegaan met een lokale familie. Blijkbaar vinden ze het leuk om met vreemden op de foto te gaan. Ach wij zijn niet de beroerdste hoor. Best wel lachen. Daarna hebben we nog een dagje rustig aan gedaan en alvast wat souvenirs gekocht. Lekker afdingen, daar worden we steeds beter in.

Onze laatste stop in Java was de Bromo-vulkaan, helemaal in het oosten. Na een lange reisdag komen we hier 's avonds aan en is het enorm koud. 5gr ofzo. Echt een enorm verschil. Wij gaan de volgende dag op het gemakje de vulkaan beklimmen. Dit is in vergelijking met andere vulkanen goed te doen. Eerst lopen we een stuk door een woestijn en klimmen we dan langzaam via een pad omhoog. Tenslotte nog 253 treden naar de top. Hier kijk je midden in de krater waar altijd stoom uitkomt. Gelukkig niet zoveel als wij boven staan waardoor je ook nog een groot deel van de binnenkant van de krater kunt zien. Is wel een hele mooie ervaring. Het is boven ook wel fris maar in de woestijn dus niet. We verbranden behoorlijk. We wandelen nog wat in de mooie omgeving. De volgende dag weer een lange reisdag die uiteindelijk eindigt op Bali. We gaan de komende 2,5 week Bali en de Gili Eilanden verkennen. Ook wel een beetje relaxen op het strand. Ons volgende verhaal zal dus hoogstwaarschijnlijk vanuit Nieuw-Zeeland komen waar we op 30 september naar toe vliegen. Na 2 maanden in Azie te zijn geweest, kijken we hier ook weer naar uit.

Lievemensen dit was het weer. Hopelijk heeft iedereen een goede, leuke en mooie zomer gehad en is de herfst niet al te herfstachtig in Nederland.

Groetjes en liefs van ons